Stanisław Dydek

Realizował się z upodobaniem w publicystyce, która była dla niego namiastką przerwanej w młodości pracy naukowej. Zawsze drobiazgowo analizował badaną problematykę i przedstawiał ją w sposób, który stanowiłby wzorzec dla niejednego naukowca. Szczegółowe kwerendy, liczne pytania o wyjaśnienie sekretów przeszłości i kreślenie dziejów poprzez sylwetki konkretnych osób były niejako znakiem firmowym opracowań jego autorstwa. Napisał kilkanaście książek i broszur, m.in. Stulecie kopalnictwa naftowego w Starej Wsi 1892–1992 (1992), Brzozowskie tradycje pożarnicze (1994), Stara Wieś. Z dziejów wsi i sanktuarium (1996), Zespół Szkół Mechanicznych w Sanoku 1946–1996 (1997), Szkoła obywatelskiej służby. Z dziejów Ochotniczej Straży Pożarnej w Brzozowie 1874–1994 (1999) oraz Ludzie spod znaku św. Floriana. Zarys dziejów ochrony przeciwpożarowej ziemi brzozowskiej na tle Podkarpacia i kraju 1865–2001 (2001). Zamieścił ponad 300 artykułów w opracowaniach zbiorowych, a także na łamach czasopism  naukowych, regionalnych i lokalnych, m.in. „Muzealnego Rocznika Pożarniczego”, „Nowego Podkarpacia”, „Pod Parnasem”, „Przeglądu Pożarniczego”, „Rolnika Polskiego”, „Strażaka”, „Wiadomości Brzozowskich”, „Zeszytów Brzozowskich”, „Zeszytów Strażackich” i „Zielonego Sztandaru”.

Nieustannie w biegu, zawsze żartobliwie żegnający się na zakończenie rozmowy swoim stałym zwrotem „Dobranoc”, pełen optymizmu i energii – zmarł 17 listopada 2002 r. w Starej Wsi. Jego pogrzeb zgromadził 20 listopada pogrążoną w żałobie rodzinę, wielu przyjaciół i współpracowników, a wśród nich przedstawicieli samorządu lokalnego, członków ochotniczych straży pożarnych i delegacje oddziałów Akcji Katolickiej. Mowy pogrzebowe wygłosili wiceprezes ZW ZOSP RP w Rzeszowie dr Władysław Tabasz, prezes Zarządu Powiatowego ZOSP RP w Brzozowie Stanisław Łobodziński i prezes Diecezjalnego Instytutu Akcji Katolickiej Piotr Stańko, a pożegnalną oprawę muzyczną zapewniła Orkiestra Dęta OSP w Brzozowie.

Wszechstronna i energiczna działalność Stanisława Dydka była wielokrotnie nagradzana przez różne gremia. Wśród przyznanych mu wyróżnień były (według kolejności nadania): Srebrna Odznaka Związku Zawodowego Metalowców (1968), Srebrny Krzyż Zasługi (1971), Medal Trzydziestolecia Polski Ludowej (1974), Złota Odznaka „Za Zasługi dla Rozwoju Przemysłu Maszynowego (1977), Złota Odznaka Honorowa Stowarzyszenia Inżynierów i Mechaników Polskich (1978), Odznaka Honorowa „Zasłużony dla Sanoka” (1981), Srebrny Medal za Zasługi dla Pożarnictwa (1981), Złota Odznaka za Zasługi dla Rozwoju Przemysłu Maszynowego (1982), Odznaka Honorowa za Zasługi dla Województwa Krośnieńskiego (1982), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1982), Odznaka za Zasługi we Współzawodnictwie Przeciwpożarowym (1983), Medal Czterdziestolecia Polski Ludowej (1984), Złoty Medal za Zasługi dla Pożarnictwa (1984), Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” (1985), wpis do Złotej Księgi „Zasłużony dla Ochrony Przeciwpożarowej Województwa Krośnieńskiego” (1990), Złoty Znak Związku Ochotniczych Straży Pożarnych RP (1996), tytuł „Indywidualność roku 1996 w regionie brzozowskim” (1997), Medal Honorowy im. Bolesława Chomicza (1999), Nagroda Zarządu Województwa Podkarpackiego (2001), Złota Odznaka „Zasłużony dla Ochrony Przeciwpożarowej” (2001), Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2002). Uchwałą Nr XX/134/2008 Rady Miejskiej w Brzozowie z 24 czerwca 2008 r. jego imię zostało nadane Muzeum Pożarnictwa w Starej Wsi – Oddziałowi Muzeum Regionalnego w Brzozowie.

Mariusz Kaznowski